Het afgelopen jaar heb ik bij Ilma deelgenomen aan de serie "Terug naar de Essentie". Samen met een groep vrouwen van verschillende generaties van het eiland en de wal heb ik een reis gemaakt langs verschillen rollen en archetypes die je als vrouw hebt, zoals meisje, moeder, wijze vrouw, mystica. Het was een jaar met diepe persoonlijke dalen, met tranen, weerstand en frustratie. De eerste bijeenkomst wilde ik vooral weg. Op de vraag waar ik in mijn lijf iets voelde, kon ik alleen maar zeggen: mijn voetzolen kriebelen, ik wil naar de Boschplaat en weg van hier. Voor mij geen kaarsjes, klankschalen en zachte muziek.

Nu ben ik zo vreselijk dankbaar dat ik ben gebleven. Ik ben een completer mens, beter verbonden met mijn eigen wijsheid en kracht, ben zachter geworden, luister vaker naar wat mijn lijf me vertelt en ik begrijp weer beter waarom ik ben wie ik ben. Ik ga volmondig voor jaar twee en kijk uit naar de jaagster, minnares, koningin en de weefster.

Wat begeleiding door Ilma anders maakt, is de speelse component. Spiritualiteit die ook feestelijk mag zijn. Zo hebben we heerlijk gegeten en een juttertje gedronken in de bar van Ilma's thuishaven Hotel de Walvisvaarder, woest gedanst op het strand, opstellingen gedaan in het prachtige herfstbos, monumenten met herfsttakken gebouwd in de duinen, in de lampen gehangen tijdens een opstelling in het winterse hotel, mandala's gemaakt in de brandende zon in de duinen, sterren zien vallen, Noorderlicht gezien en zijn we met z'n allen spontaan naakt in de branding gedoken. Bovenal hebben we ongelofelijk gelachen. Tot tranen toe soms. De seizoenen in de natuur en in mezelf beleefd op Terschelling.

Ik kan geen ander woord vinden dan: dankbaar!

Gerdie