Ilma Trip

De stormvogel

Hij scheert over de golven
Een oceaan van vrijheid
En de hemel als paleis

Het wijde water wijst de weg
Altijd thuis en toch op reis

Maar dan draait plotseling de wind
En blaast hem terug of tegen
De lucht verschiet van kleur en huilt

Zijn angst zoekt nieuwe wegen

De zon danst niet meer met hem mee
Zijn dromen krijgen spijt
Zijn hoop vervliegt
En in zijn vlucht
Raakt hij het antwoord kwijt

De verte was zijn perspectief
Het water gaf hem vis
Hij voelt zich moe en vleugellam
Nu niets meer
Zomaar is

Uitgeput laat hij zich drijven
Naar een onbekende kust
Maar het water kent zijn naam nog
En haar welkom geeft hem rust

En als de storm weer is gaan liggen
En de luwte ons verzacht
Vliegt de vogel terug of verder
Waar het water op hem wacht

Stralend blauw vol hoop en liefde
Draagt het al zijn reizen mee

Want het water
Blijft het water

Soms eb, soms vloed
Maar altijd zee